"صلح دموکراتیک" لزوما از کشمکش بین المللی جلوگیری نمی کند

با بهره گیری از تکنیکی جدید در تحلیل 52 سال کشمکش بین المللی، محققان بر این باورند که مقوله ای تحت عنوان " صلح دموکراتیک " می تواند وجود خارجی نداشته باشد.
علاوه بر این، مدلی که با این تکنیک جدید ساخته شده است ، قادر است کشمکش های بین المللی پنج و یا حتی ده سال آینده را بهتر از مدل کنونی پیش بینی کند.

 صلح دموکراتیک تئوری گسترده و فراگیری است بر این مبنا که : احتمال اینکه دموکراسی ها به جنگ با یکدیگر بروند کمتر از کشورهایی است که توسط سیستم های دیگر حکومتی اداره می شوند.
در مطالعه ی اخیر ، محققان دریافته اند که روابط بازرگانی اقتصادی و مشارکت در سازمان های بین المللی در حفظ صلح بین کشورها نقش بسزایی دارد. اما دموکراسی؟ نه چندان زیاد.
اسکایلر کرنمر، مولف اصلی این تحقیق و استاد علوم سیاسی دانشگاه اوهایو گفته است: " این یافته ای شگفت انگیز و تکان دهنده است زیرا ارزش دموکراسی مشترک در جلوگیری از جنگ مقوله ای است که ما گمان میکردیم نزدیک ترین چیز به یک قانون در سیاست های بین المللی باشد."
طی پنجاه سال گذشته ،تحقیق عملی برای حمایت از این تئوری وجود داشته است. حتی رییس جمهورهای ایالت متحده امریکا ارزش صلح دموکراتیک را در جوامع عمومی اذعان داشته اند  ، اما به نظر نمی رسد که کارگشا بوده باشد لااقل به شیوه ای که ما به آن نگاه کردیم.
 تحقیق مذکور،  این هفته در  آکادمی ملی علوم ارائه می شود. همکاران کرنمر،  الیزابت منینگا، استادیار  علوم سیاسی دانشگاه آیوآ و  فارغ التحصیل Ph.D علوم سیاسی دانشگاه کارولینای شمالی در چپل هیل ؛ و پیتر چوپا ، استاد ریاضی در کالج علوم و هنر در UNC چپل هیل می باشند.
همراه با بررسی و گمانه زنی در خصوص تئوری صلح دموکراتیک ، این مطالعه همچنین راه جدیدی برای پیش بینی سطوح ستیز بین المللی ارائه میکند که نسبت به تمام مدل های قبلی دقیق تر می باشد. محققان در دوره بین سالهای 1984 ال 2000 ،  تکنیک جدیدی برای بررسی کلیه ستیز های خشونت آمیز بین کشورها استفاده نموده اند. نتیجه آن مدل ستیز بین المللی بود که 47 درصد نسبت به مدل استاندارد در پیش بینی سطح ستیز جهانی پنج و حتی ده سال آینده بهتر عمل می کرد.
کرنمر می گوید: " دپارتمان دفاع  می بایست حداقل این مساله را بسیار زود تر از آنچه شرایط جهان خواهد بود بداند زیرا  نمی تواند به دلیل اینرسی بوروکراسی و چرخه طولانی تر بودجه  آن،   تا  یک سال  به تغییرات  حاصل شده در سطوح  کشمکش عکس العمل نشان دهد."
" اینکه قادر باشیم شمه ای از شرایط جهانی پنج یا ده سال آینده بدانیم از نقطه نظر سیاست (خط مشی) و برنامه ریزی بسیار مفید خواهد بود. "
محققان این بررسی را با ایده معروفی از امانوئل کانت فیلسوف که به سال 1795 بر میگردد شروع کردند :  که چنانچه کشورها از سه طریق با هم بیشتر بیوندند،  دنیا می تواند از " صلح ابدی " بهره مند گردد . برداشت امروزی از آن سه راه عبارتست از:  از راه ازدیاد دولت های دموکراتیک، همبستگی بیشتر اقتصادی بواسطه تجارت،  و عضویت بیشتر در سازمان های بین المللی یا  IGO ها. ( مثال های امروزی: از سازمان های منطقه ای کشاورزی گرفته تا اتحادیه اروپا و ناتو)
مطالعات بسیاری در حوزه ی  چگونگی تاثیر گذاری این سه عنصر  ( چه با هم و چه جداگانه ) بر کشمکش بین کشورها صورت پذیرفته است. اما حتی زمانیکه آنها با هم در نظر گرفته شدند،  افزون بر آن تاثیر سه فاکتور جداگانه نیز در نظر گرفته شد.
چیزی که این تحقیق را متمایز می سازد این است که محققان مربوطه اولین کسانی بودند که برای تجزیه تحلیل این سه  مولفه  از مقیاس آماری جدیدی که توسط موچا بسط داده شده بود استفاده کردند. آنها توانستند برای اولین بار  چگونگی  ارتباط هر مولفه با دیگری را بیازمایند. برای مثال چگونه عضویت در IGO  ها بر توافقات بازرگانی بین کشورها تاثیر می گذارد و بلعکس.
 کرنمر: "وقتی ما به طور کلی به این شبکه ها نگاه کردیم ، اجتماع هایی از کشورهایی را یافتیم که نه تنها در عضویت های IGO ها، یا توافقات بازرگانی و یا دولت های دموکراتیک شان  شبیه به هم بودند بلکه همزمان در خصوص هر سه عنصر بهم شباهت داشتند."
جدایی جنین جوامعی در دنیا چیزی است که محققان آن را " تقسیم جز به جزء کانتی " می نامند.
کرنمر: " می توان اینطور در نظر گرفت که دنیا به چندین دسته تقسیم شده است و چقدر آسان می شود این دسته ها را از یکدیگر جدا کرده و دور نگاه داشت."
اما هر چه این جدایی موجود  بین جوامع یا دسته ها در یک زمان در دنیا ژرف تر گردد، دنیا خطرناک تر خواهد شد.
با اندازه گیری این جوامع در دنیا در یک زمان مشخص ، محققان توانستند با دقت بیشتری نسبت به گذشته تعداد کشمکش های خشونت آمیزی که در یک ، پنج و یا ده سال بعد اتفاق می اقتد را پیش بینی کنند. این تحقیق تعریف گسترده ای از کشمکش را در بردارد: هر گونه زد و خورد نظامی که یک کشور عامدانه تعدادی از افراد کشور دیکر را از بین ببرد.  بسیاری از کشمکش ها در این تحقیق نسبتا کوچک بودند اما جنگ های بزرگ نیز در نظر گرفته شده است.
در خصوص پیش بینی یک سال آینده ، این مدل جدید 13 درصد نسبت به مدل استاندارد در پیش بینی سطوح ستیز جهانی موفقتر بوده است. اما در پیش بینی پنج و ده سال آینده 47 درصد بهتر عمل کرده است.
موچا: " ما مقدار شکنندگی این شبکه ها در تقسیم آنها به جوامع را اندازه گرفتیم . بطور قابل ملاحظه ای ، این شکنندگی از نظر ریاضی ، عواقب سیاسی روشنی از جنبه ی کشکمش افزایش یافته دارد.
ارتباط خطی بین سطوح بالاتر تقسیم جزء به جزء کانتی و ستیز بیشتر در آینده آنچنان محکم بود که کرنمر در ابتدا آنرا باور نمی کرد.
کرنمر :" در ابتدا وقتی نتایج را دیدم ، بسیار ناامید شدم. گمان می کردم حتما جایی اشتباه کرده ایم زیرا تقریبا هرگز نمی توان آن نوع رابطه خطی صرف را خارج از کتاب ها یافت. اما ما تایید کردیم که چنین ارتباط محکمی وجود دارد."

انتشار این مطلب در: