هیگز پس از آن دوره های کارشناسی ارشد و دکترایش را – با عنوانِ "برخی مشکلاتِ نظریه ی جنبش ملکولی" – گذراند و در سال 1954 برای ادامه ی تحقیقاتش به دانشگاه ادینبورگ نقل مکان کرد. او در این دانشگاه در فاصله ی سال های 1960 تا 1980 عهده دار کرسی تدریس ریاضیات و سپس از 1980 تا زمان بازنشستگیش در 1996 پروفسور فیزیکِ تئوریک بود. وی دریافت کننده ی جوایز متعددی به خاطر فعالیت هایش در حوزه ی ریاضیات و فیزیکِ نظری بوده است.
شهرتِ علمی وی به خصوص مربوط به پیش بینی ذره ای به نام بوزون هیگز است. نظریه ی وی، گامی به جلو در درکِ مقوله ای ست که از آن به "مدلِ استانداردِ چگونگیِ کارکردِ هستی" تعبیر می شود. به طور کاملا اشاره وار چنین می توان به این مقوله اشاره کرد : اشیاء از اتم ها پدید آمده اند، اتم ها از ذراتِ اتمی تشکیل یافته اند که خود از اجزاءِ ریزتر شکل یافته اند، این اجزاء هیچ یک به خودیِ خود دارای جرم نیستند و تنها از انرژی تشکیل یافته اند. پرسش این است که پس جرمِ اشیایِ مادی از کجا به وجود آمده است؟ هیگز و دیگران به این مقوله، در قالبِ تعاملِ ذرات با یکدیگر و با حوزه ای در فضا پرداخته اند که شاملِ پیش بینیِ ذره ای بنیادی به نام بوزون هیگز است. در 4 جولای 2012 مرکز تحقیقاتیِ اروپاییِ سرن اعلام کرد که در طی یک عملیات شبیه سازی موفق به ردگیریِ ذره ی فرّارِ بوزون هیگز شده است.
هیگز به همراه همکار دیگرش فرانسیس انگلرت مشترکا برنده جایزه نوبل فیزیک سال 2013 برای کار روی نظریه بوزون هیگز شد.
oگروه موضوعی ←علوم پایه
oنظریههای ارائه شده ←نظریه شکست متقارن در برهمکنش الکتروضعیف
oتاریخ (ارایه نظریه یا بازه زندگی) ←متولد 1929 میلادی
ما 24 مهمان و بدون عضو آنلاین داریم