شگفتی سازها
آیا تا به حال دقت کرده اید که وقتی تعجب می کنید، چشمانتان بازتر از حالت معمولی می شود؟ انگار که در خواب بوده و ناگهان بیدار شده اید و یا در خیال به سر می بردید و یکهو به خودتان آمده اید.
به نظر می رسد بیشتر وقت ها حتی در طول روز هم در خوابیم که ناگهان دیدار دوستی قدیمی، دریافت هدیه ای غیرمنتظره و یا پیغامی هیجان انگیز ما را شگفت زده و بیدار می کند. البته موضوعات پیش بینی ناپذیر و شگفتی ساز می تواند شامل اخبار ناخوشایند هم بشود که در این حالت معمولاً با شوک کوچکی همراه است. به هر حال آنها نیز ما را تکان می دهند و بیدار می کنند. اگر چه کسی از اینگونه بیدار شدن ها استقبال چندانی نمی کند و قدرش را هم نمی داند!
ولی اگر کمی منصف باشیم باید از شگفتی سازها (خوب یا بد) قدردانی کنیم و آنها را مانند هدایای ارزشمند زندگی به شمار آوریم چرا که شگفتی سازها زندگی را از حالت یکنواختی و سکون خارج می کنند و باعث حرکت و جریان یافتنش می شوند. یکنواختی و سکون، مثل مرگ است اما شگفتی می تواند در ما احساس زنده بودن را جاری کند و از خواب بیدارمان سازد. با اینکه شگفتی ها در جهان کم نیستند و رویداد های بیدارکننده و هوشیار کننده زیاد دیده و شنیده می شوند، اما چرا تعداد کسانی که هوشیارند تا این حد کم است و چرا نادرند افرادی که بعد از رویارویی با شگفتی ها دوباره بی تفاوت نمی شوند؟
شاید یکی از دلایلش این باشد که این اتفاقات مثلاً یک حادثه پیش بینی ناپذیر و یا خبری شگفت انگیز به خودی خود بیدارکننده نیست و تنها یک تلنگر محسوب می شود. در اینجا معادله ای دوطرفه وجود دارد که یک سوی آن ما هستیم و بیداری، پاسخ ما به این تلنگر زندگی است. البته تلنگر‌هایی که زندگی به ما می زند می تواند شامل موارد بسیار ساده ای هم باشد که خیلی وقت ها به سادگی از کنارشان عبور می کنیم، بدون آنکه حتی چشم هایمان را بسوی شان بچرخانیم و نگاه شان کنیم، اما گاهی وقت ها بی تفاوتی مان ناشی از ندانستن و عدم آگاهی ماست که وقتی می بینیم یا می شنویم (یعنی وقتی می فهمیم) شگفت زده می شویم.
یکی از چیزهایی که همیشه برای من شگفتی ساز بوده است، بدن خودم می باشد!
وقتی درمی یابم که 15 میلیون گلبول قرمز در هر ثانیه در حال ایجاد شدن و از بین رفتن هستند، شگفت زده می شوم یا وقتی می فهمم اگر رگ های بدنم را در امتداد هم بگسترانند، مانند کمربندی دور کره زمین را می گیرد، در حالی که قلبم تنها به 1 دقیقه وقت نیاز دارد تا خون را به درون این مسیر پر پیچ وخم رگی بفرستد، بله! چشمهایم از تعجب باز می شود اما قلب من بی توجه به این جهل و نادانی ام؛ چه متعجب شوم و چه متعجب نشوم، دقیقه به دقیقه، ساعت به ساعت و روز به روز همین کار را انجام می دهد. صد هزار تپش در هر 24 ساعت! باورش سخت است نه!
راستش من نمی دانم چطور 35 میلیون غده در شکم ام فعالیت می کنند تا تنها یک توت فرنگی کوچک به راحتی خورده و جذب شود، اما وقتی می شنوم شگفت زده می شوم و چشمهایم دوباره باز و بازتر می گردند.
اكنون با مرور دوباره ی همه ی آنچه كه برای شما و خودم گفتم فكر می كنم دیگر زمان آن فرا رسیده است كه از این پس بهتر ببینم، دقیق تر بشنوم و با اشتیاق پذیرای همه ی آن معجزات كوچك و بزرگی باشم كه آنها را شگفتی ساز نام نهاده‌ام...
منبع: ماهنامه علم موفقیت، شماره 10
انتشار این مطلب در:
ورود به سایت
حاضرین در سایت
ما 25 مهمان و بدون عضو آنلاین داریم
آخرین مقالات
آخرین مطالب