نظریه انعکاس‏های شرطی پاولوف

انعکاس ذاتی و درونی چیزی است که ما بدون انیشیدن و خود به خود انجام می‏دهیم (مانند این که دست خود را از شعله آتش کنار می‏کشیم). انعکاس شرطی پاسخی اکتسابی نسبت به محرک محیطی است (مثلا، یک زنگ می‏تواند در اثر تجربه، سبب راه افتادن آب از دهان سگ شود). فرایند یادگیری برقراری ارتباط بین محرک و انعکاس را شرطی کردن می‏گویند. کار پاولوف راه را برای مطالعه عینی رفتار آدمی گشود.

در سال‏های دهۀ 1890 پاولف فیزیولوژیست مطالعات گسترده‏ای را درزمینۀ دستگاه گوارش سگ‏ها انجام داد. او به خاطر این پژوهش‏های پیشروانه‏اش جایزه نوبل 1904 را در فیزیولوژی و پزشکی دریافت کرد. اما پاولوف بهترین کار شناخته شده خود را در مورد انعکاس‏های شرطی در سال 1903 انجام داد و تا زمان مرگ خود به پژوهش در مورد آن ادامه داد.
پاولوف هنگام آزمایش روی سگ‏ها پی برد که مغز بدون ترشح بزاق پیام شروع گوارش را دریافت نمی‏کند. می‏خواست بداند که آیا فرآیند یادگیری می‏تواند بر ترشح بزاق اثر بگذارد یا خیر. برای آزمایش این موضوع به انجام یک رشته آزمایش روی سگ‏هادست زد که اکنون هر دانشجوی رشته روانشناسی با آن آشناست. طی آزمایشی، پیش از دادن غذا به سگ مترونوم (نوعی زمان سنج) را به کار انداخت. پس از مدت کوتاهی، حتی پیش از رسیدن غذا، در پاسخ به صدای مترونوم بزاق از دهان سگ راه افتاد. از روی این آزمایش‏ها پاولوف نیتجه گرفت که انعکاس‏های ذاتی و شرطی به یک حیوان امکان می‏دهد تا رفتار خود را بر پایه تجربه تغییر دهد.

o گروه موضوعی ← علوم انسانی
o نظریه پرداز ← ایوان پاولوف
o تاریخ ارایه ← 1903

انتشار این مطلب در:

انعکاس‏های شرطی

ایوان پاولوف

نظریه انعکاس‏های شرطی