اتم بور

مکان الکترون‏ها در اتم منحصر به مدارهای معینی است که «مدارهای مجاز» نام دارند، ولی می‏توانند از یک مدار مجاز دیگر بروند. مدل بور نخستین مدل کوانتومی برای ساختار درونی اتم بود.

بور که با رادفورد در منچستر کار می‏کرد، مدل اتمی رادفورد را که بنا بر آن الکترون‏ها به دلخواه خود در مداری هسته‏ای اتم را دور می‏زنند بهبود بخشید. مدل بور علاوه بر آن که نشان می‏داد الکترون‏ها محدود در مدارها هستند، بلکه پیشنهاد کرد که:
• مدار نزدیک به هستۀ اتم کم‏ترین انرژی را دارد و، به ترتیب، هر چه مدار از هسته دورتر می‏شود انرژی بیشتری دارد.
• وقتی یک الکترون به مدار پایین‏تری فرو می‏افتد، یک فوتون گسیل می‏کند.
• وقتی یک الکترون انرژی جذب می‏کند، به مدار بالاتری می‏جهد.
بور این افتادن و جهیدن به مدار دیگر را «پرش کوانتومی» نامید ـ الکترون هیچ‏گاه از فضای میانی عبور نمی‏کند. این واژه‏ها اکنون به زبان روزانه ما وارد شده‏اند. («همانند سازی گوسفندی به نام دالی یک پرش کوانتومی در فناوری ژنتیک بود»)
بور جایزه نوبل سال 1922 در رشته فیزیک را به دست آورد. (پسرش آگ جایزه نوبل فیزیک سال 1975 را برد). در سال 1943 بور مجبور شد دانمارک را که توسط نازی‏ها اشغال شده بود ترک کند. او ابتدا به انگلستان و سپس به آمریکا رفت و در آن جا در لوی آلاموس روی پروژه بمب اتمی کار کرد. بور پیش از ترک دانمارک مدال جایزه نوبل را در یک شیشه اسید حل کرد و آن را در همان جا گذاشت. پس از جنگ طلا را از محلول بازیافت و دوباره مدال را قالب ریزی کرد.

o گروه موضوعی ← علوم پایه
o نظریه پرداز ← نیلز بور
o تاریخ ارایه ← 1913

انتشار این مطلب در:

اتم بور

مکانیک کوانتومی

نیلز بور